Powołanie
„Mnie bratu Franciszkowi, Pan dał tak rozpocząć życie pokuty […].
I gdy Pan dał mi braci, nikt mi nie wskazywał, co mam czynić, lecz sam Najwyższy objawił mi, że powinienem żyć według Ewangelii świętej”.
„I Jestem” To świadectwa braci zakonnych i ich historie. Jak zostali powołąni do życia zakonnego i dlaczego taką drogę obrali.
Nasze Centrum proponuje włączenie się we wspólnotę modlitewną, która przede wszystkim troszczy się o nowe powołania oraz wspiera już powołanych.
„Mnie bratu Franciszkowi, Pan dał tak rozpocząć życie pokuty […]. I gdy Pan dał mi braci, nikt mi nie wskazywał, co mam czynić, lecz sam Najwyższy objawił mi, że powinienem żyć według Ewangelii świętej”.
Przedsięwzięcie „Pomoc Powołaniom” polega na stworzeniu łańcucha solidarności wyrażającej się przede wszystkim w modlitwie indywidualnej jak i wspólnotowej.
Propozycja ta jest skierowana do każdego, komu bliska jest odpowiedzialność o nowe powołania. Do tej wspólnoty modlitewnej może się włączyć każdy, kto pragnie dzielić się darem modlitwy i w ten sposób przyczyniać się do krzewienia kultury powołań.
Duchową opieką chcemy ogarnąć wszystkich kapłanów, braci zakonnych, seminarzystów, juniorystów, nowicjuszy, postulantów oraz Braci zaangażowanych w duszpasterstwo młodzieżowo-powołaniowe naszej Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z siedzibą w Katowicach-Panewnikach.
Zachęcamy do czynnego udziału w Ofierze Eucharystycznej. Włączamy wszystkich zaangażowanych w „PP” do wspólnej modlitwy podczas celebracji Mszy św. pierwszoczwartkowej.
Niech „Pan żniwa” obdarza swym błogosławieństwem wszystkich włączających się w dzieło „Pomoc Powołaniom”, zwłaszcza chorych i cierpiących. Niech umacnia powołanych w dawaniu świadectwa życia franciszkańskiego.
Jeśli pragniesz włączyć się osobiście w „Pomoc Powołaniom”, prosimy wypełnij formularz i oczekuj na wiadomość zwrotną z imieniem Brata naszej Prowincji Zakonnej, którego polecamy Twojej modlitwie.
Wszystkie podane dane osobiste wykorzystane będą wyłącznie do celów związanych z Projektem „Pomoc Powołaniom” (wpis do księgi, korespondencja) i nikomu nie będą przekazywane.
dlaczego ty?
Każdy z nas został powołany do ŚWIĘTOŚCI. To znaczy, że świętym może zostać każdy z nas, a nie tylko ci, którzy wstąpili do zakonu. Pan Bóg wyznacza każdemu z nas zadanie do spełnienia tu, na ziemi. Jedni zostali powołani do małżeństwa inni do kapłaństwa lub życia konsekrowanego. Może i Ty zadajesz sobie pytanie: Jakie jest moje powołanie? Jeżeli pragniesz je poznać, musisz sam o to zapytać Boga. Św. Franciszek z Asyżu szukając swojej drogi, wiedział, że tylko Bóg zna odpowiedź na dręczące Go pytania. Często pytał Boga na modlitwie: Panie, co chcesz abym czynił? I został wysłuchany. Powołanie do życia zakonnego to wspaniały dar od Boga. Jeśli je otrzymałeś, przyjmij je z radością.
Modlitwa
Najwyższy, chwalebny Boże, rozjaśnij ciemności mego serca i daj mi, Panie, prawdziwą wiarę, niezachwianą nadzieję
i doskonałą miłość, zrozumienie i poznanie, abym wypełniał Twoje święte i prawdziwe posłannictwo. Amen.
Modlitwa św. Franciszka przed krzyżem w kościele św. Damiana.
O świętym Franciszku, zakonie i Regule
Być może wiesz już, że Zakon Braci Mniejszych wywodzi się z Asyżu. To miejsce urodzin św. Franciszka, założyciela naszego Zakonu. Żył On na przełomie XII i XIII wieku. Był synem kupca. Nie od razu wiedział, którą drogę w życiu obrać. Do niego jako młodzieńca przemówił z Krzyża „San Damiano” Chrystus: „Franciszku, idź i odbuduj mój Kościół”. Posłuchał tego nakazu. Wkrótce dokonała się w Nim przemiana. Pozbył się majątku i zmienił strój na ubogą tunikę. Zaczął gromadzić wokół siebie towarzyszy. Tak powstała wspólnota Braci Mniejszych – franciszkanów. Jako sposób swego życia Bracia przyjęli Regułę, czyli zbiór nakazów. Napisał ją w roku 1223 Franciszek wraz z bratem Leonem. Potwierdził ją w Rzymie Ojciec Święty. Oto jej fragment: „Reguła i życie braci mniejszych polega na zachowaniu świętej Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa przez życie w posłuszeństwie, bez własności i w czystości”.
Franciszek dał przykład pięknego naśladowania Jezusa: głosił Pokój i Dobro, okazując miłość każdemu stworzeniu. Pragnął wyjeżdżać na misje, chętnie też szukał samotności, najczęściej przebywał na górze Alwerni. W 1224 roku na ciele Franciszka pojawiły się znaki /stygmaty/ podobne do ran Chrystusowych. Nosił je do końca swego życia . W roku 1225 zaczął tracić wzrok. Niemal ociemniały, ułożył „Pieśń Słoneczną” – hymn pochwalny na cześć Stwórcy. Umarł 3 października 1226 roku. W dwa lata później Kościół uznał Go za świętego. Relikwie św. Franciszka przechowywane są w Bazylice wybudowanej ku Jego czci w Asyżu.
Rozeznanie powołania
Zanim przekroczysz próg klasztorny, żeby w nim zostać na zawsze, najpierw zapraszamy Cię na różne spotkania, które pozwolą Ci zobaczyć jak wygląda życie zakonne, bliżej poznać naszą duchowość i odpowiednio przygotować się do tego ważnego momentu.
Stąd jeśli myślisz o życiu franciszkańskim i zamierzasz po szkole zawodowej, maturze, studiach zgłosić się do nas, to zapraszamy do naszego Centrum na rozeznanie powołania, które prowadzimy indywidualnie. Polega ono na spotkaniach i rozmowach , a także na osobistym przeżyciu wspólnoty braterskiej. W trakcie takich spotkań będziesz miał okazję rozeznać czy pragniesz być bratem zakonnym czy kapłanem zakonnym, czy też zastaniesz misjonarzem.
Nie czekaj więc do zakończenia szkoły. Podejmij rozeznanie już dziś.
Oczywiście zanim przyjedziesz chętnie odpowiemy na Twoje pytania, które możesz kierować pod adres:
Postulat
Jeśli się zdecydujesz przywdziać habit franciszkański, musisz przejść kilka etapów formacji. Po wcześniejszym rozeznaniu powołania rozpoczniesz tzw. POSTULAT. Trwa on jeden rok. Klasztor w którym przeżywa się swój postulat znajduje się w Kobylinie w Wielkopolsce. Znajdziesz się wraz z innymi we wspólnocie braterskiej. Jako postulant będziesz stopniowo poznawał życie w Zakonie. Postulat to czas pogłębiania i utwierdzania swojej decyzji we wspólnocie i na modlitwie. Postulanci to jeszcze nie zakonnicy, nie noszą habitów i nie składają ślubów zakonnych. Dopiero po zakończeniu postulatu czekają Cię obłóczyny, czyli przyjęcie habitu. Wtedy też otrzymasz imię zakonne.
Nowicjat
To kolejny krok w formacji. Nowicjat trwa pełny rok. Nasz klasztor nowicjacki znajduje się w Goruszkach /Miejska Górka/. Dla Ciebie będzie to czas próby. Ma on na celu dokładne rozpoznanie Twojego powołania. Pogłębisz swoją wiedzę o św. Franciszku i dowiesz się na czym polegają zasady życia w Zakonie. Jako nowicjusz będziesz nosił taki sam strój jak zakonnik. Jednak, dla odróżnienia Twój habit będzie mieć przyszyty kaparon – kawałek materiału przypominający nieco krawat. Po okresie nowicjatu złożysz swoje pierwsze śluby – na jeden rok. Wówczas staniesz się już zakonnikiem.
Juniorat
Pierwsze śluby zakonne, które złożysz po ukończeniu Nowicjatu, zwane są profesją czasową. Stajesz się teraz jednym z Braci Mniejszych /śluby te odnawia się co roku aż do ślubów wieczystych tzw. profesji uroczystej/. Rozpoczyna się kolejny etap Twojej franciszkańskiej drogi. Trafisz do Domu Profesów Czasowych w Katowicach-Panewnikach. Tu również mieści się Wyższe Seminarium Duchowne św. Bonawentury. Pozostaniesz tu aż do złożenia ślubów wieczystych. Czeka Cię teraz sporo nauki. Jeśli zechcesz być kapłanem, masz przed sobą 6 lat studiów w seminarium. Bracia nie dążący do kapłaństwa również studiują wybrane przedmioty, a także uczą się zawodu.
Śluby zakonne
Jak Ci już wiadomo, każdy brat ślubuje żyć w posłuszeństwie, bez własności i w czystości. Posłuszeństwo wobec przełożonych to naśladowanie Chrystusa, który oddaje się woli Ojca. Życie bez własności oznacza wyrzeczenie się majątku i prawa własności. Czystość zaś to oddanie serca wyłącznie sprawom Boga. Trzy węzły na sznurze przy franciszkańskim habicie oznaczają właśnie te trzy śluby.